Learning Log 8
ในห้องเรียน
การเรียนรู้ในห้องเรียนครั้งนี้ ดิฉันได้เรียนรู้เกี่ยวกับเรื่อง noun clause การใช้ noun clause
อย่างถูกต้องถือเป็นเรื่องสำคัญมากโดยเฉพาะในส่วนของ writing และ speaking เพื่อให้ประโยค noun clause ได้ถูกสื่อสารได้ถูกต้องตามหลักการ สำหรับการเรียนรู้เรื่อง noun
clause ในห้องเรียนครั้งนี้ ดิฉันได้เรียนรู้ถึง หน้าที่ของ noun
clause ประเภท การวางตำแหน่ง และหลักการใช้ เมื่อได้เรียนรู้เรื่อง noun
clause แล้วเราก็ควรทำความเข้าใจและศึกษาเรื่อง noun clause ให้ได้อย่างชัดเจนและถูกต้อง เพราะ noun clause
นั้นทำหน้าที่เสมือนเป็นคำนามในประโยคในชีวิตประจำวัน เราอาจได้ยินหรือใช้ noun
clause โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังใช้ noun clause
อยู่เลย ดังนั้นเราควรศึกษา noun clause
ให้ถูกต้องและเข้าใจหลักการใช้ในประเด็นดังต่อไปนี้
ประเด็นแรกที่เราจะต้องศึกษาเรื่อง
noun clause ก็คือ ความหมายของมัน ซึ่ง noun
clause นั้นจะหมายถึง
อนุประโยคที่ทำหน้าที่เสมือนกับเป็นคำนามคำหนึ่ง ซึ่งอาจเป็นประธานหรือกรรมก็ได้
วิธีที่จะสังเกตว่า clause ใดเป็น noun clause มักจะขึ้นต้อนประโยคด้วยคำที่แสดงคำถามคือ how, what, which.
Where, when, why, who, whose, whom เช่น I don’t know how
he did it. และ What you want is in the bag. noun clause เหล่านี้เมื่ออยู่ในตำแหน่งของประธานจะเรียกว่า subject noun
clause และเมื่ออยู่ในตำแหน่งของกรรมจะเรียกว่า object noun
clause เช่น subject noun clause That scores are going down
is clear. ที่คาดว่าคะแนนลดลงเป็นสิ่งที่เห็นได้ชัด object
noun clause I don’t know where she is. ผมไม่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน
ประเด็นที่สองในการศึกษา noun clause ครั้งนี้คือ หน้าที่ของ noun clause
เมื่อ noun clause ทำหน้าที่เสมือนเป็นคำนามดังนั้น
noun clause จึงสามารถปรากฏอยู่ในตำแหน่งที่คำนามปรากฏได้ทุกตำแหน่งคือ
เป็นประธานและกรรม จะเป็นประธานหรือกรรมอย่างไรนั้น มีหลักการสังเกตดังนี้ 1. Subject Noun Clauses โดยปกติแล้ว
คำนามหรืออนุประโยคที่ทำหน้าที่เป็นประธานในประโยคมักจะปรากฏอยู่หน้ากริยาหรือหน้าประโยค
ตัวอย่างเช่น What
causes so many difficulties in the IELTS test is the
writing section. 2. Direct Object Noun Clauses เช่น I
suggest you that you should go to a movie with me tonight. ผมแนะนำว่าคุณควรจะไปดูหนังกับผมคืนนี้ จากประโยคข้างต้น that we should
go to a movie tonight อยู่หลังกริยา suggest
เป็นกรรมตรง (Direct object) ของ suggest ตามหลังกรรมรอง
(Indirect object) 3. Object of the
Preposition Noun Clauses เช่น Yaya is always proud
of where she was born. ญาญ่าภูมิใจในบ้านเกิดของตนเองเสมอ 4. Subject as Complement Noun
Clauses เช่น The stability of life is what James
ji wants the most in his life. ความมั่นคงในชีวิตคือสิ่งที่เจมส์
จิต้องการที่สุด 5. เป็นคำซ้อนของนามตัวอื่น (Appositive) เช่น His
belief that will keep him alert is incorrect.
ประเด็นต่อมาในการศึกษา noun
clause ก็คือ ประเภทของ object noun clause จะต้องอยู่คู่กับ
Main Clause ของประโยคเสมอ โดยประโยคจะเริ่มด้วย Main Clause แล้วตามด้วย Object
Noun clause โดยไม่ต้องมีเครื่องหมาย Comma คั่น Object noun clauses มี 3 ประเภท ได้แก่ 1. Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า
“that” 2. Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย
“Wh-Words” (หรือ Question Words) 3. Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า
“if” หรือ “whether” ซึ่งแต่ละประเภทนั้นมีหลักการใช้ดังนี้
ประเภทแรกคือ การใช้ noun clause ที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า
“That” เราใช้ Noun clauses ที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า that ในกรณีต่อไปนี้ 1. ใช้ตามหลัง verbs บางตัวที่แสดงความรู้สึก ความคิด หรือ
ความคิดเห็น เช่น agree, feel, know, remember, believe, forget, realize, think,
doubt, hope, recognize, understand เช่น
Sompong knows all along that his mum loves him so much. 2. ถ้าเป็นภาษาพูด
มักจะละคำว่า that ซึ่งเป็นคำขึ้นต้น
clause เช่น I think that it’s red, not green. (ภาษาทางการ) I think it’s red, not green. (ภาษาพูด) 3.ส่วนใหญ่กริยา
(verb) ที่ปรากฏอยู่ใน main
clause มักจะเป็น Present Simple Tense ธรรมดาส่วนกริยา
(Verb) ใน noun clause จะเป็น tense อะไรก็ได้ เช่น I believe it’s raining. (now) I
believe it’ll rain. (very soon) I believe it rained. (a moment ago) 4. ในการสนทนา
ถ้าต้องการหลีกเลี่ยงการพูดคำว่า that บ่อยเกินไป
หรือไม่ต้องการพูด noun clause ซ้ำ
สามารถตอบโดยใช้คำว่า so หรือ not หลัง main clauses ได้ เช่น Sarut: Is Sangrawee here today? Tony:
I think so. (คำพูดเต็มๆก็คือ I think that
Sangrawee is here today.)
ประเภทที่สองคือ
การใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย
Wh-Words การใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย Wh-Words
(ได้แก่คำว่า what where when why how) มีหลักเกณฑ์ดังนี้ 1.Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย Wh-Words
มีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่า
Indirect wh-questions และแม้ว่า noun clause เหล่านี้จะขึ้นต้นด้วยคำแสดงคำถาม
แต่ลำดับคำ (word order) ในอนุประโยคนี้
จะเป็นลำดับคำของประโยคบอกเล่า เช่น I know why she comes home very late. 2. การใช้เครื่องหมายวรรคตอนของประโยคจะเป็นไปตามลักษณะของ
main clause กล่าวคือ ถ้า main
clause เป็นคำถามจะใช้เครื่องหมาย question mark ปิดประโยค ถ้า main clause เป็นบอกเล่า จะใช้เครื่องหมาย full stop ปิดประโยค เช่น Could you tell me where the elevators are?
3.ใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย Wh-Words
เพื่อแสดงให้คู่สนทนาทราบว่า
เราไม่รู้ หรือเราไม่แน่ใจ เช่น I don’t know how much it costs. 4. ใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย Wh-Words
เพื่อถามหาข้อมูลอย่างสุภาพเช่น Could you tell
me who are injured in the accident? Can you tell me what time the show starts?
และประเภทที่สามคือ
การใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย
If หรือ Whether การใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย if หรือ whether มีหลักเกณฑ์ดังนี้ 1. Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย if หรือ whether คือ indirect yes/no
questions นั่นเอง เช่น Direct
Question: Did they pass the exam? Indirect Question: I don’t know if they
passed the exam. 2. ลำดับคำในประโยค (word order) และเครื่องหมายจบประโยค ใช้หลักเกณฑ์เดียวกับ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย Wh-Words
3. จะขึ้นต้น Noun Clauses ด้วยคำว่า if หรือ whether ก็ได้
แต่มักใช้ whether ในสถานการณ์ที่ค่อนข้างเป็นทางการ เช่น Sir, I would like to know whether you prefer coffee or tea. Tell me
if you want to go with us or not. 4. ใช้ Noun
Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย if หรือ whether เมื่อ main clause แสดงการใช้ความคิด
หรือความคิดคำนึง เช่น I can’t
remember if I had already paid him. I wonder whether he will arrive in time. 5.
ใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย if หรือ whether เมื่อต้องการถามคำถามอย่างสุภาพ เช่น Do you know if the principal is in his office. Can you tell me
whether the tickets include drinks?
สำหรับประเด็นสุดท้ายที่จะศึกษาเรื่อง
noun clause ก็คือ การละ that ในประโยค
noun clause ซึ่ง that ที่นำหน้า noun clause ที่ทำหน้าที่บางหน้าที่ใน complex sentence สามารถจะละได้ในกรณีต่อไปนี้ กรณีที่ noun clause เป็น object เช่น We believe (that) he told the
truth. กรณีที่ noun clause เป็น subject complement เช่น The reason is (that)
he speaks English fluently. ตามหลังคำคุณศัพท์ เช่น I am sure (that) he can get a good job. ข้อยกเว้น:
แต่ก็มีบางกรณีที่เราไม่สามารถละ That ได้นะคะ อาทิ
เช่น เมื่อ that-clause ขึ้นต้นประโยค เช่น That coffee grows in Brazil is true. ที่ว่ากาแฟปลูกในประเทศบราซิลนั้นเป็นความจริง เมื่อ that-clause เป็นคำซ้อนนามที่อยู่ข้างหน้ามัน
(Appositive) เช่น The news that he was murderer
is not true. ข่าวว่าที่เขาเป็นฆาตกรนั้นไม่เป็นความจริงเลย เมื่อ that-clause อยู่หลัง It is (หรือ It was) เช่น It is true that earth moves round the sun. เป็นความจริงที่ว่าโลกหมุนรอบดวงอาทิตย์
จากาการเรียนรู้ในห้องเรียนครั้งนี้ทำให้ดิฉันได้เรียนรู้เรื่อง
noun clause เพิ่มมากขึ้นซึ่งสามารถสรุปได้เป็น 4
ประเด็น คือ ประเด็นแรกจะเป็นความหมายของ noun clause ซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นที่เราจะต้องรู้ก่อนที่จะศึกษารายละเอียดของ noun
clause ประเด็นที่สองก็จะเป็นหน้าที่ของ noun clause โดย noun clause สามารถปรากฏอยู่ในตำแหน่งที่คำนามปรากฏได้ทุกตำแหน่งคือ
เป็นประธานและกรรม ประเด็นที่สามคือ ประเภทของ object noun clause จะมี 3 ประเภทด้วยกันคือ 1.การใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า “That” 2. การใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย Wh-Words
3. การใช้ Noun Clauses ที่ขึ้นต้นด้วย
If หรือ Whether และประเด็นสุดท้ายคือ
การละ that ในประโยค noun clause สามารถละได้ในกรณีที่
noun clause เป็น object , noun clause เป็น subject complement และตามหลังคำคุณศัพท์
ในการศึกษาประเด็นดังกล่าวนี้ ทำให้ดิฉันมีความรู้ ความเข้าใจมากยิ่งขึ้นในการใช้ noun
clause สามารถสร้างประโยคไดถูกต้องและสมบูรณ์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น